Στις 24 Αυγούστου ψηφίστηκε ο συντηρητικότερος νόμος για την Παιδεία από το καιρό της μεταπολίτευσης. Η εφαρμογή αυτού του νόμου πλαισίου ισοδυναμεί με την ισοπέδωση κάθε μορφής ελευθερίας μέσα στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ ολόκληρης της χώρας, δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε που σε τέτοιους καιρούς (καλοκαίρι – κρίση – εν όψη εξεταστικής) ψηφίζονται τέτοιοι νόμοι.

          Δικαιώματα που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες καταργούνται έτσι απλά, βρίσκοντας μας όλους και όλες σε κατάσταση αμηχανίας και αβεβαιότητας. Καλούμαστε να υπερασπιστούμε τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, όχι μόνο για μας, αλλά σε μια προσπάθεια να αφήσουμε παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές.

          Η επίθεση που δέχεται η παιδεία μέσω αυτού του νομοσχεδίου δεν αποτελεί μόνο φοιτητικό θέμα, αλλά κατά κύριο λόγο κοινωνικό, αφού η βάση για την ύπαρξη μιας ελεύθερης κοινωνίας είναι η γνώση, όπου πλέον τείνει να αποτελέσει προνόμιο λίγων. Το κράτος εν καιρό κρίσης, στο όνομα μιας δήθεν ανάπτυξης ξεπουλάει τα πάντα σε ιδιώτες και managers, υποχρεώνοντας τους φοιτητές να σκύψουν το κεφάλι για την απόκτηση του πτυχίου τους και να αφοσιωθούν μόνο στα μαθήματα τους.

          Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τη υποβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας είναι η συλλογική δράση. Γιατί αν δεν κάνουμε κάτι εμείς, τίποτα δε θα συμβεί από μόνο του. Μόνο με συνεχείς κινητοποιήσεις από την πλευρά μας θα καταφέρουμε να διεκδικήσουμε μια παιδεία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας. Αμφισβητούμε πλήρως το νόμο-πλαίσιο γιατί είναι ξεκάθαρο πως δεν καλύπτει σε κανένα επίπεδο τις ανάγκες μας για μόρφωση, σίτιση, στέγαση, αλλά στοχεύει στη μετατροπή των ιδρυμάτων σε εταιρίες και των φοιτητών σε υποδουλωμένους εργάτες. 

Σύμφωνα με τον νέο νόμο: 

·        Τον πρώτο λόγο στη διοίκηση των πανεπιστημίων θα τον έχουν οι επιχειρηματίες οι managers και οι πολιτικοί. Ο ρόλος του φοιτητή θα είναι συμβολικός. Ένας εκπρόσωπος των φοιτητών θα συμμετέχει στο συμβούλιο διοίκησης του ιδρύματος αυτός θα εκλέγεται με ενιαίο και όχι παραταξιακό ψηφοδέλτιο. Επιτρέπεται η ιδιωτική χρηματοδότηση μέσω χορηγών με αντάλλαγμα έρευνες που το αντικείμενό τους θα αποσκοπεί στο συμφέρων και το κέρδος των ιδιωτών. 

·        Καταργεί άμεσα τη δημόσια και δωρεάν παιδεία ανοίγοντας δρόμο για επιβολή διδάκτρων , ακόμη και στις προπτυχιακές σπουδές.

·        Καταργεί τη δωρεάν , διανομή συγγραμμάτων καθώς και των περισσότερων παροχών στους  φοιτητές.

·        Καταργεί ολοκληρωτικά το άσυλο, ένας θεσμός που κατακτήθηκε με αγώνες και αίμα.

·        Οδηγεί στην πλήρη υποβάθμιση του πτυχίου με την κατάργηση των τμημάτων και τις συγχωνεύσεις πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

·        Νομιμοποιεί από την πίσω πόρτα τα ιδιωτικά κολέγια αφού δίνει τη δυνατότητα στους σπουδαστές τους να εισέρχονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

·        Εντατικοποιεί τις σπουδές σε ν+2 χρόνια 

 Ο καινούριος φοιτητής είναι υποχρεωμένος να εγγράφεται και να αποδεικνύει την πρόθεσή του να συνεχίσει τις σπουδές του ανά εξάμηνο, να δηλώνει από την αρχή εάν επιθυμεί διακεκομμένη ή κανονική φοίτηση, να περνάει τα προαπαιτούμενα για να πηγαίνει πιο κάτω και να παρακολουθεί υποχρεωτικά μαθήματα 13 εβδομάδων, αλλιώς δεν θα μπορεί να δώσει εξετάσεις.

 Οι "αιώνιοι φοιτητές" σε δύο χρόνια από σήμερα θα είναι παρελθόν για τα  ΑΕΙ-ΤΕΙ, καθώς οι νεοεισερχόμενοι δεν θα επιτρέπεται να συνεχίζουν τις σπουδές τους, παρά μόνο για δύο χρόνια μετά τη λήξη της κανονικής φοίτησής τους.

 Για τους φοιτητές που θα έχουν ήδη ξεπεράσει και το ανώτατο χρονικό όριο φοίτησης που έθετε ο νόμος Γιαννάκου (λήξη φοίτησης το 2013), αναμένεται να δοθεί μια τελευταία χρονική παράταση 2 ετών, προκειμένου να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Η άποψή μας για μια παιδεία ελεύθερη

Η παιδεία και η γνώση εξαιτίας της φύσης τους παράγουν την ελεύθερη κριτική σκέψη και την αμφισβήτηση . Έτσι είναι λογικό σ' ένα σύστημα που δεν επιθυμεί ελεύθερους ανθρώπους να επιτίθεται στην εκπαίδευση είτε καθιστώντας δύσκολη την πρόσβαση σε αυτή είτε παράγοντας στείρα και εξειδικευμένη γνώση σε άμεση εξάρτηση με την παραγωγική διαδικασία. Με αυτό τον τρόπο δημιουργεί ανθρώπους – γρανάζια του συστήματος.

Έτσι,αντιλαμβανόμαστε ότι το ζήτημα της παιδείας είναι απόλυτα κοινωνικό και ως τέτοιο θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται απ όλους.

· Η ελευθεριακή παιδεία θέτει τις δομές για την ύπαρξη μιας ελεύθερης κοινωνίας. Η μετουσίωση του κάθε εκπαιδευτικού ιδρύματος σε ελευθεριακό κοινωνικό και δημόσιο γίνεται μέσω κινηματικών διεργασιών γεννώντας ανθρώπους ατομικά και συλλογικά αυτόνομους. 

· Ο αγώνας για την ελεύθερη πρόσβαση στη μάθηση και η κατάργηση διοικητικών συμβουλίων,επιτροπών και εκλογών,πρέπει να είναι διαρκής προτάσσοντας την αυτοδιαχείριση του ιδρύματος από καθηγητές φοιτητές και εργαζόμενους μέσα από αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις. 

  ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΤΗΝ

ΤΕΤΑΡΤΗ 7/9